اطلاعات را می توان به عنوان پارامتر به توابع ارسال کرد. پارامترها به عنوان عمل می کنند
متغیرهای داخل تابع.
پارامترها بعد از نام تابع در داخل پرانتز مشخص می شوند.
می توانید هر تعداد پارامتر را که می خواهید اضافه کنید، فقط آنها را با کاما جدا کنید:
مثال زیر دارای الف است
تابعی که یک رشته
به نام fname را به عنوان پارامتر می گیرد.
هنگامی که تابع فراخوانی می شود، یک نام کوچک ارسال می کنیم،
که در داخل تابع برای چاپ نام کامل استفاده می شود:
وقتی یک پارامتر به تابع ارسال میشود، آگومان نامیده میشود. بنابراین، از مثال بالا:fname
یک پارامتر است، در حالی که لیام
، جنی
و آنجا
استدلالها هستند.