بررسی استثناها در C++ از سه کلمه کلیدی تشکیل شده است: try
، پرتاب
و catch
:
عبارت try
به شما امکان می دهد بلوکی از کد را تعریف کنید.
برای خطاها در حین اجرا آزمایش شد.
کلمه کلیدی پرتاب
زمانی که
مشکل شناسایی شد، که به ما اجازه می دهد یک خطای سفارشی ایجاد کنیم.
عبارت catch
به شما امکان می دهد بلوکی از کد را تعریف کنید
اگر خطایی در بلوک try رخ داد، اجرا شود.
کلمات کلیدی try
و catch
دو به دو بیایید:
مثال زیر را در نظر بگیرید:
ما از بلوک try
برای آزمایش برخی از کدها استفاده می کنیم: اگر متغیر age
کمتر از 18
، یک استثنا را پرتاب میکنیم
و آن را در مان مدیریت میکنیم.
بلوک.
در بلوک catch
، خطا را دریافت می کنیم و
در مورد آن کاری کنید. گیر
دستور یک پارامتر می گیرد: در مثال ما از یک متغیر int
(myNum
استفاده می کنیم ) (زیرا ما استثنایی از نوع int
را در بلوک try
قرار می دهیم (سن
))،
برای خروجی مقدار age
.
اگر خطایی رخ نداد (مثلاً اگر سن
20
باشد به جای 15
،
یعنی بزرگتر خواهد بود
بیش از 18)، بلوک catch
نادیده گرفته می شود:
همچنین میتوانید از کلمه کلیدی throw
برای خروجی یک شماره مرجع، مانند
شماره/کد خطای سفارشی برای اهداف سازماندهی: